Równolegle, rabunkowe prace na nekropoli prowadzone były w 1903 roku przez archeologa-amatora – Hansa Hessa von Wichdorffa i Bezirksgeologe – dr. Johannesa Behra, którzy odsłonili wspólnie kolejnych 20 grobów. „Zdobycze” pozyskane w trakcie szabrowniczych wykopalisk zostały podzielone pomiędzy znalazców. Część zabytków została sprzedana – najpierw przez Behra w 1904 roku, a następnie przez Hessa von Wichdorffa, do berlińskiej kolekcji w Staatlichen Museums. Materiały zakupione przez Herberta Schmidta z Działu Prehistorycznego z obecnego Museum für Vor- und Frühgeschichte w Berlinie zostały opublikowane w 1906 roku, co pozwoliło na rekonstruowanie 12 zespołów grobowych.
W 1912 roku, po 8 letniej przerwie, badania archeologiczne na stanowiskach zostały wznowione przez Felixa Ernsta Peisera, wykładowcę z Uniwersytetu Królewieckiego. Według informacji archiwalnych badacz ten wyeksplorował w Miętkich nr 1 aż 662 grobów, a na sąsiedniej, mniejszej nekropoli – 77 pochówków.
Tak jak wypadku większość stanowisk na Warmii i Mazurach, podczas II wojny światowej wiele istotnych informacji zostało utraconych, a większość zabytków podzieliła los kolekcji królewieckiego Prussia-Museum, ulegając rozproszeniu po innych muzeach lub ginąc w zamieszaniu wojennym. Najliczniejsze, zachowane zbiory przedmiotów ze stanowiska Miętkie nr 1, znajdują się obecnie w Prussia-Museum Archiv w Museum fűr Vor- und Frűhgesichichte w Berlinie. Jako jedyne, szczęśliwie ocalały materiały zakupione przez Muzeum Berlińskie w 1904 roku. Do niedawna jedynymi, nikłymi informacjami o cmentarzyskach w Miętkich i zabytkach z nich pochodzących były dzienniki, kartoteki i spuścizny naukowe przedwojennych archeologów. Dane archiwalnie nie pozwalały jednak na zlokalizowanie nekropoli w terenie.